روش‌هاي راه‌اندازي كسب و كار
از سه طريق مي‌توان كسب و كاري را شروع كرد و هر يك از اين روش‌ها از مزايا و معايب خاصي برخوردارند:
1- روش خريد كسب و كار موجود: يكي از متداول‌ترين و آسان‌ترين فرصت‌هاي كسب و كار، خريد كسب و كاري است كه ديگري ايجاد كرده و در حال فعاليت است. مزاياي آن عبارتند از:
ـ استمرا عمليات آن در اينده قابل پيش‌بيني است.
ـ خريد كسب و كار نسبت به كسب و كاري كه بايد از صفر شروع شود، از ريسك و مخاطرة كمتري برخوردار است.
ـ به مرحلة پيش از راه‌اندازي كسب و كار نياز ندارد.
ـ ممكن است بتوان در شرايطي خاص، كمتر از ارزش واقعي، آن را خريد.
2- روش پذيرش نمايندگي (فرانشيز ): در اين روش كسب و كار، فرد با يك عرضه كنندة معتبر محصولات (كالا يا خدمات)به نام فرانشيزر (امتياز دهنده)، توافق مي‌كند و قرارداد مي‌بندد كه محصولات او را به فروش برساند. اين روش از ريسك و مخاطرة كمتري برخوردار و هزينة سرمايه‌گذاري كمتري دارد و حتي ممكن است از كمك‌هاي مالي يا وام فرانشيزر نيز بهره‌مند شود.
نمايندگي‌هاي فروشي كه در شهرهاي مختلف كشور از طريق شركت‌هاي و سازمان‌هاي معتبر توليدي و خدماتي (نظير نمايندگي سايپا، ايران‌خودرو و...) وجود دارند، نمونه‌اي از كسب و كار پذيرش نمايندگي است.
3- روش شروع كسب و كار از صفر: اين روش عمدتاً در سه مدل انجام مي‌شود:
1) كسب و كار انفرادي (Sole Proprietorship): در اين نوع كسب و كار كه يك نفر آن را راه‌اندازي مي‌كند، كسب و كار جداي از مالك آن نيست و بدهي و تعهدات آن فقط بر عهدة اوست و هر نفعي هم كه عايد شود، به شخص او تعلق دارد.
مزاياي اين نوع كسب و كار عبارتند از: شكل‌گيري آسان ـ مالكيت فردي در سود ـ تصميم‌‌گيري و كنترل شخصي ـ انعطاف ـ آزادي نسبي در مقابل كنترل دولتي و ماليات.
از جمله معايب اين نوع كسب و كار نيز عبارت است از: مسئوليت نامحدود ـ احتمال وقفه در كار به علت بروز مشكلات ـ دسترسي كمتر به سرمايه ـ تجربيات محدود.
2) كسب و كار شراكتي (Partnership): دو يا چند نفر كه به عنوان شريك در كسب و كار با يكديگر مشاركت و همكاري مي‌كنند، شراكت ناميده مي‌شود. هر يك از شركاء با آوردن پول، اموال و نيز نيروي كار و مهارت خود، سهمي در كسب و كار پيدا مي‌كنند. در كسب و كار شراكتي، موسسه‌اي ثبت نمي‌شود ولي شركاء بين خود قراردادي را منعقد مي‌كنند كه در آن سهم مالي و مديريتي آنها به صورت مفصل تعيين شده است. معمولاً در كسب و كار شراكتي يكي از شركاء مسئوليت بيشتري براي ادارة كسب و كار به عهده مي‌گيرد و ديگران با او همكاري مي‌كنند. اين نوع كسب و كار تقريباً برخوردار از تمامي مزاياي كسب و كار انفرادي است ولي يكي از مهم‌ترين مشكلات آن، ايجاد هماهنگي بين شركاء و نيز اخذ تصميم و اتخاذ تدبير براي مواردي است كه از قبل پيش‌بيني نشده است. معمولاً مواردي در كسب و كار شراكتي پيش مي‌آيد كه به دليل عدم هماهنگي و توافق بين شركاء موجب تعارض و تضاد شده و ادامة كسب و كار غيرممكن مي‌گردد. در اين مواقع، هر چه شركاء از تجربه و تبحر بيشتري در ادارة كسب و كار برخوردار باشند، استمرار كار بيشتر خواهد بود.
3) كسب و كار شركتي (Corporation): در اين نوع از كسب و كار، از همان ابتداي كار شركاء با يكديگر توافق مي‌كنند كه شركتي را به ثبت برسانند و سهم مالي، مديريتي و ساير موارد مرتبط با كسب و كار، در چارچوب قانون تجارت تعيين گردد (مواردي نظير شرح وظايف مجمع عمومي سهامداران، هيأت مديره، مديرعامل، حساب‌هاي بانكي، فروش سهام به ديگري و پذيرش سهامدار جديد، ارث، انحلال و غير آن). اصولاً در اين نوع كسب و كار، حداقل تعداد افراد براي ثبت شركت 3 نفر است هر چند كه در مواردي كه شركاء دو نفر بيشتر نيستند مي‌توان نفر سومي كه وابسته به يكي از شركا مي‌باشد را نيز به جمع سهامدارن اضافه كرد بدون آن كه مشكلي ايجاد شود. انواع شركت‌ها و مشخصات آنها در فصل مربوطه آمده است.