بازار آزاد
اصطلاح بازار آزاد دارای دو مفهوم اقتصادی نزدیک به هم است:
ـ بازاری که در آن دولت دخالتی نداشته باشد و نیروهای عرضه و تقاضا آزادانه عمل کنند. بازار آزاد در این مفهوم بیشتردر متون مربوط به نظریه های اقتصادی کاربرد داشته و معادل «اقتصاد بازار آزاد» است.
ـ بازاری که در آن با سوء استفاده از تقاضای بازار، کالاهای کمیاب به قیمت گزاف به فروش روند و بدون وقفه به خریدار تحویل داده شوند. این وضعیت بویژه در خلال جنگها، انقلابها و یا دورههای بحرانی پس از آن پدید میآید و اساساً با نظام دو قیمتی همراه است: قیمت متداولی که برخی مشتریان خاص میتوانند بر اساس آن کالاهای کمیاب را مستقیماً از تولیدکنندگان یا توزیع کنندگان اصلی دریافت دارند و قیمت بسیار بالاتری که طبق آن، همان کالا توسط برخی تولیدکنندگان، توزیع کنندگان و یا دلالان به متقاضیان معمولی بازار عرضه میگردد. فرق بازار آزاد با بازار سیاه آن است که معاملات بازار آزاد منع قانونی ندارد.
بازار رقابتی
بازار رقابتی به بازاری اطلاق میشود که در آن تعداد بسیاری خریدار و فروشنده به طور مستقل مشغول داد و ستد باشند. بدینسان هیچ عضو بازار نمیتواند تاثیر زیادی بر قیمت بگذارد.
بازار کار
بازار کار بازاری است که در آن عرضه و تقاضا برای کار معین جهت انجام فعالیت معین، نمود مییابد و فرآیند تعیین میزان پرداخت برای کارهای مختلف دنبال میشود. افزون بر این، چگونگی تغییرات دستمزدها و جابجایی کارگران میان شغلهای مختلف و مراجعه آنها به کارفرمایان مختلف نیز در این بازار انجام میگیرد. باید توجه داشت که کاربرد اصطلاح بازار در این مورد به معنای مشابهت کامل کار با دیگر کالاها نیست، بلکه بازار کار در اقتصاد، مکان یا مکانیسمی است که از طریق آن عرضه و تقاضا برای کار با یکدیگر روبرو شده و تلاقی مییابند.
بازار سیاه
به هر بازار غیرقانونی در جامعه ای که در آن دولت قیمتها را در سطح حداقل یا حداکثر تثبیت کرده باشد بازار سیاه بازار سیاه یا اقتصاد زیر زمینی (Black Market یا Underground Economy) اطلاق میشود. بازار سیاه یک بازار کالا و خدمات است که خارج از حیطه حمایت شده توسط دولت کار میکند. بدین ترتیب، هرگاه حداکثر حد قیمتها تثبیت شده باشد، معاملات ممکن است با قیمتهایی بالاتر از این سطح انجام گیرد. بازار سیاه هنگام جیرهبندی یا بحرانهای ملی مانند وقوع جنگ، رواج می یابد. به نسبت تنوع، گستردگی و تداوم این قبیل بازارها، سوداگران و احتکارگران بسیاری در ردههای مختلف به سودها و ثروتهای بادآورده چنگ انداخته و در مقابل، قدرت خرید اقشار و طبقات پایین و متوسط، اعم از کارگران و کارمندان به شدت رو به کاهش میگذارد. کارکرد چنین نظامی سرانجام به اختلاف طبقاتی بیشتر منجر میشود.
افراد در فعالیتهای زیرزمینی کارشان را با حیله پیش برده و از قوانین، حقوق و مقررات و اجرای مجازات از طرف عوامل دولتی میگریزند. انواع مختلفی از فعالیتهای زیرزمینی طبق قوانین خاص سازمانی وجود دارد و آنها را در چهار اقتصاد زیرزمینی میتوان شناسایی کرد: اقتصاد غیرقانونی - اقتصاد گزارش نشده - اقتصاد ثبت نشده - اقتصاد غیررسمی.
اقتصاد غیرقانونی بر اساس درآمد حاصل از فعالیتهایی است که با نادیده گرفتن قوانین تجاری کار میکنند. فعالان عرصه اقتصاد غیرقانونی در تولید و توزیع کالا و خدمات ممنوع نظیر مواد مخدر، اسلحه و فحشا کار میکنند. اقتصاد گزارش نشده شامل آن دسته از فعالیتهایی است که در آنها از قوانین اقتصادی مالیاتی تمرد میشود. به صورت خلاصه میتوان گفت که اقتصاد گزارش نشده درآمد حاصل از داراییهای گزارش نشده برای مالیات است.
اقتصاد ثبت نشده بر پایه فعالیتهای اقتصادی است که از قوانین سازمانی (که با توجه به نیازمندیهای گزارش شده از طرف آژانسهای آماری دولتی تعریف میشوند) تمرد میشود. به صورت خلاصه درآمد حاصل از اقتصاد ثبت نشده (با توجه به قوانین و عرف)، درآمدی است که باید در سیستمهای حسابداری ملی (مانند حقوق ملی و حسابهای تولیدی) ثبت شود اما ثبت نشده است. اقتصاد غیررسمی نیز شامل فعالیتهای اقتصادی است که از هزینهها تمرد کرده و از حقوق مصرح از قوانین و قواعد اداری در مورد روابط مالکیتی، اجازه تجاری، قراردادهای کاری، اعتبار مالی و سیستمهای تامین اجتماعی، مستثنا میشود. بطور خلاصه اقتصاد غیر رسمی درآمد ناشی از عوامل اقتصاد است که به صورت غیررسمی کار میکنند. بخش غیررسمی بر خلاف بخش رسمی، قسمتی از اقتصاد است که که نه مالیات میپردازد و نه توسط دولت مورد بررسی قرار میگیرد و نه در تولید ناخالص ملی حضور دارد.
بعضی از نمونه های اقتصاد زیر زمینی در کشور های در حال توسعه: حشیش - فحشا - تکنولوژی تولید تقلبی - داروهای وابسته به مواد مخدر تقلبی - داروهای تجویزی تقلبی - کوکائین - تریاک و هروئین – دزدیهای ویدئویی – سرقتهای نرمافزاری - قاچاق سیگار – قاچاق اندامهای زیستی – تسلیحات.