اعضای هر سازمان را می توان به دو طبقه تقسیم کرد:
ـ کارکنان عملیاتی : افرادی هستند که مستقیما بر روی شغل و یا وظیفه ‏ای کار می‏کنند و هیچ مسئولیتی برای نظارت بر کار دیگران ندارند.
ـ مدیران : مدیران کسانی هستند که فعالیت‏های دیگر افراد سازمان را هدایت می‏کنند.
معمولاً مدیران به مدیران ارشد، میانی و عملیاتی طبقه‏ بندی می‏شوند و این مدیران هم بر کارکنان عملیاتی و هم بر مدیران رده پایین‏تر نظارت دارند.
همچنین كارهاي مديریتي بر حسب سطوح مختلف سازماني، متفاوت است. اكثر صاحبنظران بر سه سطح مدیریتی ذيل تأكيد دارند:
1- مديريت عالي (ارشد)
2- مديريت مياني
3- مديريت عملياتي (سرپرستي)
 
1ـ مديران عالي (مدیران ارشد):
این بخش از مدیران، گروه کوچکي از مديران را شامل می‏شوند. آنها اهداف، خط‌مشي‌ها و راهبردهاي سازمان را تعیین می‏کنند. مديري كه در نقش‏هاي عملياتي و مياني موفق بوده معمولاً مي‏تواند به مديريت عالي راه يابد. بررسي‏ها نشان مي‏دهد كه بخش اعظم كار مديران عالي از نظر پويايي و مشغله، نظير كار مديران عملياتي است؛ با اين تفاوت كه اينان برنامه‏ريزي‏هاي جامع و بلندمدت‏تري را طراحي می‏کنند و يا مورد بررسي قرار مي‏دهند و بيشتر وقتشان را با همكاران يا افراد خارج از سازمان و اندك زماني را نيز با افراد زيردست مي‏گذرانند. اعضای هیأت مدیره و مدیر عامل در شرکت‏های تجاری، نمونه‏ای از مدیران عالی محسوب می‏گردند.
2ـ مديران مياني:
این مدیران، حلقة واسط و پل ارتباطي ميان مديران عالي و عملياتي هستند و كارشان مديريت بر سرپرستان است. بيشتر وقت مديران مياني به تحليل دادها، آماده كردن اطلاعات براي تصميم‏گيري و جهت دادن به نتايج كار مديران عملياتي است. مديران مياني بيشتر وقت‏ها به تنهايي كار انجام مي‏دهند و عده‏اي از آنان بيشتر وقتشان را صرف جلسات مي‏كنند.
3ـ مديران عملياتي (سرپرستان؛ مدیران خط اول):
مديران در اين سطح مستقيماً مسئول توليد کالا و خدمات هستند. در سازمان‏های تولیدی؛ مدیر تولید، مدیر کارگاه، مدیر شیفت، مدیر تعمیرگاه، مدیر کنترل کیفیت، مدیر انبار و در سازمان‏های خدماتی؛ مدیر مدرسه و مدیر آزمایشگاه نمونه‏هائی از مدیران عملیاتی (سرپرستان) هستند.